Ik moest vandaag even aan je denken.
Mijn oudste dochter leert over Jan Huygen, Columbus, de Indianen, Koning Filips, Willem van Oranje.
Ik help haar met overhoren en wat valt me op?
Ook in deze toets staan er geen vrouwen.
Moet je niet leren over vrouwen als Pocahontas bij de indianen? De sage van het vrouwtje van Stavoren? Of anders Jeanne D’Arc dan of die Virgin Queen, Queen Elizabeth I?
Nee, nee en nee, zegt ze hoofdschuddend.
Geen vrouwen.
Ze haalt haar schouders op.
En als ze er niet in staan dan hoef ik ze ook niet te leren, voegt ze eraan toe.
Dus onze dochters leren over de heldendaden en het leiderschap van mannen en zien ‘s ochtends op het schoolplein de klassenmoeders de losse euro’s en knutseltjes bij elkaar leggen voor het juffen kado van volgende week.
Het stoom komt onderhand uit m’n oren.
Maar zij kan er niets aan doen.
Nog niet.
Maar wij, jij en ik, wel.
Het is 2018.
Onze bescheidenheid siert ons al eeuwen niet.
Wat je ook presteert, wat je ook neerzet en hoe vaak je jezelf in een driedubbele pretzel boog spant om te voldoen aan de eisen als werknemer, collega, en dochter, moeder: HET IS NIET GENOEG VOOR DE ANNALEN.
In ieder geval niet genoeg om de geschiedenistoetsen van onze dochters te bereiken.
Want hoe succesvol (voor wat het ook is he, hear hear de derde succes matrix van Arianna Huffington in Thrive) je ook bent, ze, die anderen, zullen niet van je houden. Ze willen je zelfs niet.
In een interview gesprek met Sheryl Sandberg over aardig gevonden worden en competent zijn viel me op dat ze de Heidi/Howard case van Harvard aanstipte. Een Harvard onderzoek (2003) naar een case omschrijving van werkende vrouw icoon Heidi Roizen. Haar loopbaan en omschrijving werd gekopieerd en alleen haar voornaam werd in de tweede versie vervangen voor Howard.
In het onderzoek vroegen ze, die lui van Harvard, studenten hun indruk te geven van Heidi (de ene groep) en Howard (de andere groep). Hoewel de prestaties en omschrijving van Heidi en Howard identiek waren (het was immers dezelfde tekst op de voornaam na) bleek dat de studenten sceptisch waren over Heidi. Ze zou zelfzuchtig zijn en in hun ogen niet de geschikte persoon om voor te gaan werken of ook maar aan te nemen. Howard daarentegen was een toffe peer.
Dus hoe competent en aardig je ook bent, de kans is groot dat hij die toffe peer is en jij die ambitieuze egoist bent die niet te vertrouwen is.
Nu terug naar jou.
Hoe wil jij de geschiedenisboeken in gaan?/ ok op kleinere schaal: hoe wil jij dat mensen jou, je competentie en karakter herinneren?
Of wordt je wel gewaardeerd maar je werk en persoon vergeten? Of is jouw rol nu al beoordeeld door anderen als niet sympathiek (‘not likable enough’ zeggen ze dan) ‘niet relevant om meer over te leren, zeggen of schrijven’.
Ben jij ook zo’n vrouw als Heidi en weet je hoe het is om als vrouw met succes minder aardig gevonden te worden dan een man?
En lig jij er wakker van?
Of ben je bang dat ze je als een zelfzuchtige niet aardig te vinden Heidi gaan afserveren?
Durf je je vrouwelijke kwetsbaarheid te tonen en durf jij te zeggen dat je om 17:30 stopt om om 18 uur thuis te zijn?
Krijg jij genoeg slaap?
Want zowel Arianna als Sheryl adviseren je om vooral jezelf naar de top te slapen! (ze bedoelen zorg ervoor dat je tussen de 7 a 8 uur slaapt per dag en kijk ook ns naar elkaar om als je dr toch een punt van maakt).
Hoe braaf ben jij eigenlijk echt?
En werkt dat een beetje voor je?
Eerlijk zeggen!
Hoe vaak zet je terzijde wat anderen van je kunnen gaan vinden en spreek jij je uit? “Lean in’ noemt Sheryl dat.
En… als je nergens bang voor bent..
Wat zou je dan nu echt doen?
Wat zou je dan echt zeggen?
Hoe wil jij herinnerd worden?
Of vergeten?
Ik voel aan m’n water dat er een opvolger aankomt van de originele De zeven ondeugden van vrouwelijke managers.
==>>En ik zoek verhalen van verlangen, van echte Heidi’s en Heidi’s in spe met lef en een verhaal. <<==
Als de scholen geen geschiedenis willen vertellen van de vrouwen voor ons.
Laten we onze dochters op het werk en thuis onze verhalen vertellen.
Doe je mee?
Vertel me je verhaal
(of dat wat je hebt zien voltrekken voor je ogen).
Wie weet wordt het een prachtig verhaal dat toch wel op scholen wordt gedoseerd, omdat het beschreven is in m’n volgende boek.
En natuurlijk hebben we dan niet alle antwoorden gevonden voor onze dochters op het werk en thuis, maar … we kunnen ze wel meer wegen laten zien en verhalen vertellen over vrouwen, zoals jij en ik, die het verdienen om beschreven en herinnerd te worden.
Naar de haaien met die opmerking over ‘als het er niet staat hoef ik het niet te leren’!
Want een slimme meid is op haar toekomst voorbereid.
-wat die toekomst ook is-
Of ze wil of niet.
Warme knuffel,
Ellen Soentken